Korte lontjes

Samenvatting:

Sabine heeft ADHD en daardoor heeft ze nogal een chaotisch leven.  Daarbij komt dat het ook altijd kan gebeuren dat haar vader ontploft.  Hij is in 1994 als Nederlandse Blauwhelm uitgezonden naar Bosnië.  Sabine weet niet zo goed hoe ze daarmee kan omgaan, maar gelukkig leert ze jongeren kennen die precies hetzelfde meemaakten als zij.  Zij noemen zich de Anjerkinderen, en voor het eerst ziet Sabine dat ze niet de enige is met een explosieve ouder.
Sabine kan gelukkig wel flink wat energie kwijt in schermen.  Daar is ze behoorlijk goed in, en de Olympische Spelen in Londen lonken.  Maar dat is zonder de blessures gerekend, waarmee ze geregeld moet afrekenen.
Van het schermen gaat het naar de talloze vriendjes die Sabine heeft, naar haar beste vriend Mitch, naar verhuizen waar Sabine absoluut geen zin heeft.  Hierdoor krijg je alleen maar korte stukjes uit Sabines leven, die ik soms wel iets grondiger had willen zien uitgewerkt.   Dat ze gedoe had met Koos, wordt omdat het enkel fragmentarisch is, niet iets super sensationeel. Bos zorgt ervoor, door Sabines leven in zulke fragmentarische stukjes weer te geven dat de lezer geen “big Brother” wordt, en dat siert niet alleen “Korte Lontjes”. 

Hoofdpersoon: De hoofdpersoon is Sabine. Ze heeft het niet altijd makkelijk in dit verhaal doordat er heel veel dingen in één keer gebeuren. Ze heeft veel vrienden. Het is een normaal en sportief meisje die graag wil winnen. Ook trekt ze zich niet veel van andere mensen aan. Zoals Chantal die mag haar niet. Maar daar trekt Sabine zich niet zo  heel veel van aan.

Mening: Ik vond dit wel een leuk boek om te lezen maar ook een beetje saai. Ik had het boek heel anders verwacht omdat de titel "Korte Lontjes" is. Ik had een heel ander verhaal er bij gedacht. Als je niks met schermen hebt dan weet je soms ook niet echt helemaal waar het over gaat. Tenminste dat had ik wel. Maar het boek is wel mooi geschreven